Fish Story

Hello everybody, I just uploaded some photos and a little story of my adventure/visit to a noodle shop in Bangkok that embeds itself among trees, chirping birds and mini-lotus ponds. I wrote the story at my easy-going daily update blog called "Sukhumvit Signpost" which can be found at >> http://www.xanga.com/sukhumvit <<>

David Kirkpatrick - The Tsunami and the Net: Global Awareness, Global Response - FORTUNE

David Kirkpatrick - The Tsunami and the Net: Global Awareness, Global Response - FORTUNE: "DAVID KIRKPATRICK

The Tsunami and the Net: Global Awareness, Global Response
The web not only gave us real-time news of the gigantic waves' destruction, but also pushed us to help the survivors.
FORTUNE
Wednesday, January 5, 2005
By David Kirkpatrick "

Smiling at Life

Hi...ya'all..., how's life this Friday night?

Nothing much for me. I survived a mini-operation of a kind. Today a doc at Samitivej removed the bone-like cyst from my hand by poking a syringe on my palm and inject it with a combo potion of anasthetic and some strong drug. Hurts like hell, let me tell you!

Not a pretty sight either when I watched him doing it! Actually, I almost fainted! heh-heh To see AND feel him turning the needle around INSIDE my palm is really too much to bear! And just when I thought I might not be able to stand it anymore, the anasthetic started to work! Gosh! It's about time!

But I still keep on smilin'. Yeah! I don't know why but my happiness barometer is high today

Was it the result of my daily meditation? (Read carefully, daily meditation, not medication! hee hee) Yeah. Maybe. I don't know. But I felt good today.

On a different issue, there is one question I like to ask myself often when I first started blogging. And that's "What did I learn today?"

Well, I learned that I can study better in strange places. Yeah, I managed to finish my first chapter of the book on the influence of Japanese religions on the society and culture while I was waiting for the doc at Samitivej! (It also means I had to wait a LONGGG time for him!)

Luckily the waiting for payment and medicine was not that long, otherwise I might even finish the second chapter! :)

Would it be a good idea that I start hanging out at the hospital more often so that I can make, like, real progress on my dissertation?

heh-heh Just a wild thought... Stay tuned for my next adventure. Yeah, right! :)

----------------

Meanwhile, here's the latest news on BLOG! Do you have your own blog yet? :)

Another good piece of article on blogs. Further down this page you'll find another good one from TIME magazine which covers many topics related to blogging.

And, yes, darling, if you care to hear my two pennies' worth, click on my Archive. It should be there somewhere. Possibly in October 2004. The catch? It's in Thai, honey!

For the full story from FORTUNE, click here http://www.fortune.com/fortune/fastforward/0,15704,1012909,00.html?cnn=yes

สำหรับท่านที่สนใจอยากทราบว่า blog คืออะไรและทำไมถึงกำลังดัง แต่ขี้เกียจอ่านเป็นภาษาอังกฤษ ก็สามารถคลิกไปอ่านได้ที่ Archive เดือน ตุลาคม 2004 ใน blog นี้ได้

Panicking on Friday, Anyone?

Is it just me that sometimes get nervous on Fridays?

It's the good ol' feeling of doubt of whether I would get everything I need to get done within this week completed in time.

Today I plan to have a haircut, go see doc about some bone-related problem on my hand, and go to Pantip Plaza to see a web admin of Vipassana Chiangmai web site on my Ajarn's behalf.

Oh, I must also not forget my 2005 goals of going to the gym everyday and a Kanji a day including writing something for my dissertation everyday.

Does this blog count? heh-heh

เป้าหมายปี 2005 ของนักศึกษาคนหนึ่ง

ฟังดูเป็นเด็กดีจัง เมื่อเรียกตัวเองว่า นักศึกษา!!

ปีนี้ ฉันตั้งเป้าคร่าว ๆ ว่า

1. จะอ่านหนังสือเรียนในหมวดใดหมวดหนึ่งอย่างน้อยวันละบท
2. จะเขียนอะไรก็ได้ที่เกี่ยวกับวิทยานิพนธ์ อย่างน้อยวันละ 1 หน้า
3. จะหัดคัดตัว ฮิรากานะ และ คาตาคานะ ทุกวัน
4. จะท่องคำศัพท์ คันจิ ใหม่ อย่างน้อยวันละ 1 ตัว
4. จะไปยิม หรือ ออกกำลังกายทุกวัน
6. จะเดินจงกรม นั่งสมาธิ และกำหนดอิริยาบถย่อยทุกวัน

จนถึงวันนี้ วันที่ 6 ของปี ฉันก็ยังพอทำได้อยู่....นะ.... :)

แต่พรุ่งนี้ไม่รู้ ก็อาศัยอยู่กับปัจจุบันให้มาก ๆ เข้าไว้

แล้วจะดีเอง!

ว่าแล้วจะไปออกกำลังกายก่อนล่ะ วันนี้นัดเพื่อนไปทานอาหารญี่ปุ่นที่ร้าน Ramen Tei ที่อยู่ตรงเวิ้งแจแปนทาวน์เล็ก ๆ ในสุขุมวิทนี้ ถือโอกาสไปหัดอ่านภาษาญี่ปุ่นในเมนูเขาซะเลย ฉันชอบร้านราเมง เตย์ นี้มาก เพราะอร่อยทุกอย่างเลยอะ และที่สำคัญ ได้อาศัยดู NHK ฟรี อ่านการ์ตูนญี่ปุ่นฟรี และหรี่ตาเล็กน้อยจะนึกว่าอยู่ญี่ปุ่น เพราะไม่มีคนไทยเลย

นี่ล่ะ เคล็ดลับการเรียนภาษาของฉัน ผิดไวยากรณ์ไม่เป็นไร เน้นสื่อสารให้เข้าใจไว้ก่อน ด้วยการเลียนสำเนียง ท่าทาง และ non-verbal language ต่าง ๆ

ซึ่งอย่างหลังนี้ จะได้มาก็ต่อเมื่อ ต้องขยันเอาตัวไปอยู่ในสภาพแวดล้อมของวัฒนธรรมนั้น ๆ เท่านั้น

ได้เวลา ออกกำลังกาย พร้อมกับเจริญสติไปในตัวของฉันแล้ว ถ้าเรียกว่า "วิ่งจงกรม" จะได้ไหมนะ? สงสัยหนอ....